Chlaussprüchli

Es Liechtli brennt im Tannewald,
was sött au das bedüte?
Chunnt ächt dä Samichlaus scho bald?
I ghör äs Glöggli lüüte.

Es isch dä Chlaus mit schwäre Schritt,
chömed und lueged gschwind!
Er treit en Sack voll Nüssli mit,
für alli, alli Chind

Samichlaus, wo chunsch du här?
Siebehundert Stund wiit här!

Samichlaus, isch s’Säckli schwär?
Siebehundert Pfund isch’s schwär!

Samichlaus, machs schnäll läär!
Denn isch s’Säckli nüme schwär!

Samichlaus ich hett än Wunsch:

Wänn du dänn zu üüs chunsch, wett ich mit dir use gah und zum Eseli schtah.
Wett sis Chöpfli id Arme neh und ihm öppis feins z Frässe geh.

De Samichhlaus luegt z friede drii, wie sötts au chänne andersch sii.
Die schönste Chuttä leit er aa, mit glänzende wiise Pelzli dra.

Er stampft gmüetlich dur dä Schnee, det staht es Hüüsli und det äs Reh.
Und ds Bächli springt so schnäll ass ma, a üsem liebem Chlaus voraa.

Schneeflöggli flüüged weich und zart, ganz liislig i Chlausbart.
Die erschte Hüüser sind nümme wiit, s isch Chlaustag, oh du liebi Ziit.

De Samichlaus und sis Eseli göhnd durä Winterwald.
Es isch schu spaat, es dunklet glii und ds Dörfli gseht mä bald.

Uf allne Tannäbäum liit silberglänzigs Tau.
Jedes hät sis Träumli vu Cherzäglanz und Liechter.

Äs Zwärgli treit d Laternä dur de Wäg vorab.
Am Himme schniied d Stärnli und ä Schmutzli stimmt ds Nachtlied aah.

Zum Wald uus über d Wiese sprint ds Bächli schnäll devuu.
De Schnee liit wie Wattä, jetzt isch dä Winter chuu.

De Samichlaus und ds Eseli sind schu bim erschte Huus.
D Chind gsänd de heiteri Lampäschii schu zum chliine Fänschter uus.

De Winter isch doch wieder chuu, jetzt hätsmer aber gwohlet.
Und über d Nacht isch vill Schnee vum Himmel drohlet.

De Samichlaus wird öppe glii die erschte Bänze bache.
Wie die leschte sind lutschtig gsi, ich muess hüt nu lachä.

Z Nacht willi nümme verusse gah, häts nuch so schüüni Stärne. Suscht staht uf ds Mal de Schmutzli daa, mit sineres grosse Latärne.

Samichlaus bisch immer uf Trab, Stäge uf und Stäge ab.
Chunsch am Aabig ändlich hei, häsch sicher müedi Bei?

Ds Eseli wu nuch Fuetter wett, laht dich erscht nunig is Bett.
Wänn es dänn versorgt isch, sitzisch hunrig a din Tisch.

Gäll du wirsch Gottseidank, nie im Läbä würggli chrangg?
Lueg guet zu dir, dass dä au nächscht Jahr wieder chasch züenis chuu.

Wie chlopfet miis Härzli, de Chlaus chunt hüt z Nacht.
Ha üsers Stübli ganz heimelig gmacht.

Verussä liit au schu es schüümli Schnee.
Vum Chlaus siine Stifel chasch d Spuure grad gseh.

Ich chan niened meh ruehig hoggä, chan niened meh sii.
Säg einisch liebs Mueti, glöggelets dänn glii?

Wänns dämmeret im Wald ussä und d Rehli gu schlafä wänd, dänn nimmt de Chlaus sin Sack id Händ voll Tirggel, Öpfel und voll Nusse.

Er chlopfet luut a jedem Tüürli und teilt dänn froh vo Huus zu Huus vo siine guete Sache uus und wärmt sich nuch chlei am Füürli.

Uf einmal stampft er aber wiiter, dur d Gass durab, dur ds Städli ine. Er hät halt gar ä Huufe ztue und woner hane chunt, da git er.

Da teilt er us vo siine Sache sovill im Chrattä inne sind, dänn er isch sonen Chinderfründ, wor arm und riich ä Freud will machä.

Ich hoffä nuch i derä Schtund, dänn ds Warte fallt mir schüüli schwär. Sin gueti Sack sig nüd scho läär, wänn er i üses Hüüsli chunnt.

Samichlaus, dörf ich ächt wänn ich gross bin mit dir chuu?
Dass dich nüd so fescht muesch plagä, tuen ich gärn din Sack tragä.

Chönnt dir ds Eseli chlie haa, wänn muesch zu dä Chindä gah.
Meinsch das giengti ächt, was glaubsch? Ich wär uumäär glücklich, wänns du erlaubsch.

Gäll liebä Samichlaus,
du gisch mir sicher rächt,
ich bin ganz en liebä
und machs gar nüd schlächt

Uufrumä tuen ich immer,
lüge praktisch nie,
mit dä Gspändli striitä
au nur öppädie

Darum glaubi, dass du mirä
Belohnig gisch,
au wänns da nur öpis chliises
im Chlaussäckli isch.